Als snel na aankomst hebben wij onze percelen aangemeld bij SKAL voor biologische certificering. Dit proces duurt twee jaar, waarin wij ons wel moeten houden aan de regels voor biologische teelt, maar deze nog niet als biologisch kunnen verkopen. In zo ’n periode van omschakeling is het logisch om granen te telen. Deze hebben niet veel voedingstoffen nodig en hebben relatief diepe wortels. Weinig kosten dus, en goed voor de bodem.
Op de 7,5 hectare waar de afgelopen vier jaar mais heeft gestaan, hebben wij nu tarwe, spelt en gerst gezaaid. Oh ja, en een randje (0,5ha) huttentut. Dit is een plant die hier twee- tot drieduizend jaar geleden ook geteeld werd, met oliehoudende zaden en bloemen die geliefd zijn bij insecten. Als laatste zullen we een zes meter brede rand aan de omtrek van onze boerderij inzaaien met een mengsel van inheemse akkerbloemen. Deze zijn niet alleen bedoeld als een feest voor de insecten, maar ook voor de vele voorbijgangers. Ten slotte, het oog wil ook wat!
