thuiskomen

Mijn column ‘Loslaten’ van vorige maand zorgde voor enkele bezorgde reacties bij bekenden. Er werd bijvoorbeeld gevraagd of ik er nog wel zin in had.

Het antwoord is volmondig ja! Ik probeer mijn columns wel een afspiegeling te laten zijn van mijn realiteit, en niemands realiteit is alleen maar rooskleurig, laat staan die van een beginnende, lerende boer in deze tijden.

MVO Nederland

Naast de momenten van frustratie en onmacht, zijn er echter ook een hoop hele mooie momenten. Zo ook tijdens de MVO Nederland inspiratiemarkt afgelopen 8 oktober. Ik had hierover wat berichten op LinkedIn voorbij zien komen en had puur uit FOMO (fear of missing out) de Biesterhof opgegeven voor een standje. Eigenlijk hadden we het nog veel te druk op de boerderij om hier tijd en middelen voor vrij te maken, maar MVO Nederland timmert de laatste tijd wel erg goed aan de weg wat betreft de duurzame, korte voedselketen. Ook zag ik een hoop bekende namen voorbij komen van andere boeren en verwerkers die een standje zouden hebben, dus toch maar de middag vrijgeruimd en de marktspullen ingepakt om richting Kamerik te verplaatsen.

Het gevoel van ‘ouwe jongens krentebrood’ begon al voor vertrek, toen voedselbos-pionier Wouter van Eck belde of hij mee kon rijden (Wouter heeft zelf geen auto en vermijdt verplaatsen met de auto ook zoveel mogelijk). Logistiek werd het nog een uitdaging, want tuinder Eline en ik zouden met het tweezits bestelbusje gaan, maar met Wouter erbij ging dit natuurlijk niet. Onze enige andere auto is een Hyundai I10 (google maar eens), maar vol goede moed propten wij onze marktspullen en onszelf erin. Wouter deed zelf nog een mooie duit in het zakje door met een walnotenboom in pot aan te komen zetten, en het paste allemaal maar net.

Feest der herkenning

Op locatie de Boeren Inn te Kamerik aangekomen, was het een feest der herkenning. De collega’s van Burgerboerderij Patrijs waren aanwezig, en ook waren we nog niet binnen of we raakten al aan de praat met de boeren van persoonlijke inspiratiebron Schevichoven. Bij het zoeken naar de locatie van ons kraampje bleken we tegenover de ‘No shit’-boerderij Zonnegoed te staan, bemenst door goede kennis Sanne. Verderop stond Lekker Lupine tasters uit te delen (wij telen dit jaar voor het eerst lupine voor hen) en al snel liepen we de oprichter van Crisp (duurzame online supermarkt) en ‘keynote speaker’ van de dag, Michiel Roodenburg, tegen het lijf.

Volkje

Als ik mijn kritische pet op heb, dan baal ik altijd van hoe klein de ‘duurzame bubbel’ is, dat er nog zo’n hoog ‘ons kent ons’-gehalte is op dit soort events, maar dit keer voelde het eerder als een warm bad. Tijdens het opbouwen van ons standje besefte ik hoe kort geleden het pas is dat ik mijn leven radicaal omgooide en uit het leger stapte (2017) zonder enig idee wat de toekomst brengen zou. Na bijna 11 jaar Defensie is dat een hoop zekerheid die je overboord gooit en verliet ik daarmee ook mijn vertrouwde nest, mijn ‘stam’, niet wetende wat daarvoor in de plaats zou komen.

Om mij heen kijkend naar de bekende, lachende, optimistische figuren op de markt die allemaal op hun eigen manier knokken voor een duurzaam voedselsysteem, had ik opeens – en voor het eerst sinds het leger – weer het besef van thuishoren binnen een grotere groep mensen. De gedachte ‘dit is het volkje waar jij nu ook deel van uitmaakt’ schoot letterlijk door mijn hoofd, en het voelde goed. Het voelde als thuiskomen.

Foto: Ruth van Schriek