Deze week was er eindelijk weer wat regen voorspeld. Op basis hiervan hebben wij onze winter groenbemester ingezaaid, met veel vlinderbloemigen om stikstof uit de lucht te binden en in onze bodem te krijgen. Veehouders in de omgeving hebben gemaaid wat er te maaien viel en er werd mest uitgereden. Alles in tevergeefse afwachting van de buien die maar niet kwamen. Althans, in onze hoek van Nederland. Drie millimeter hebben we in totaal gehad. Een vriend belde mij echter vanuit Amsterdam, en daar had het wel flink geregend. Droogte opgelost toch?
Toevallig was het dezelfde vriend die tijdens de droogte in 2018 tekeerging over de weercijfers die onder andere weeronline.nl geven. Sindsdien kan ik het ook niet meer aanzien. Hoe is het mogelijk dat we te kampen hebben met ongekend snel smeltende gletsjers in de Alpen, de laagste waterstand in de Rijn ooit gemeten, de tweede jaar in een rij dat er een ongehoorde temperatuur van 40+ graden wordt gemeten, maar dat we nog steeds te horen krijgen van de weerman dat het morgen heééerlijk strand weer wordt en dat het zonnetje weer lekker schijnt.
Onze groenbemester komt niet op en ons gras ligt er verdord bij, terwijl de buurman elke dag met diesel het steeds verder dalende grondwater naar boven pompt om middels kunstmatig groen gras de wereld van melkproducten te voorzien. Hier eten en drinken we weer te veel van, waardoor de wereld weer een stukje warmer wordt. De buurman moet weer een stukje harder pompen en het grondwater daalt weer een stukje verder,. Afijn, u snapt het plaatje.
Wanneer kantelpunt?
Wanneer, vraag ik mezelf hard op af, komt nu eindelijk het kantelpunt. Het punt waarbij niet alleen de bewoners van de atol eilanden in de Stille Oceaan de noodklok luiden omdat ze natte voeten hebben, maar dat ook wij in het rijke Westen beseffen dat we allemaal ons gedrag aan moeten passen als we het naderend onheil het hoofd willen bieden.
Wanneer gaan we inzien dat we niet ‘alleen’ een stikstof probleem hebben, of ‘alleen’ een klimaat probleem, maar dat deze verbonden zijn aan elkaar en aan ons economisch systeem van oneindige groei. En dat zolang we dit weigeren te erkennen de oplossing van één probleem onherroepelijk zal leiden tot het creëren van een volgende. Het ontbreekt ons nog altijd aan holistisch denken. Het zien van het grotere plaatje. En dat begint al bij zoiets als een weercijfer 9 voor de 30ste dag achter elkaar warm weer zonder regen. In ons land kan dat simpelweg geen 9 zijn, maar een dikke onvoldoende.
foto: Ellen Meinen
1 gedachte over “weercijfer 9”
Reacties zijn gesloten.